HISTORIE

TENNISCLUB DE PINTE is een in 1978 gestichte vereniging zonder winstoogmerk, geleid door een Raad van Beheer samengesteld deels uit leden aangeduid door de Gemeenteraad en deels uit leden gekozen onder de actieve leden van de club.

Deze V.Z.W. heeft de opdracht de infrastructuur, die haar door de Gemeente ter beschikking wordt gesteld (7 buitenterreinen op kunstgras, sanitair blok met ontvangstruimte, …) te beheren en er o.m. voor te zorgen dat zoveel mogelijk inwoners tegen betaalbare prijzen de tennissport kunnen beoefenen.

De club en, uiteraard ook zijn leden, zijn aangesloten bij Tennisvlaanderen onder het stamnummer 8055.

TKDP kan bogen op een groot ledenaantal (+/- 500 en op een bepaald moment zelfs 10% van de bevolking van de gemeente), dat hem bij Tennisvlaanderen steeds in de top vijf van de Vlaamse tennisclubs laat klasseren en wat nog veel belangrijker is : bij de leden zit een steeds hoger percentage jeugdspelers.

​

De Geschiedenis

​

1975 – 1980 – de ontvangenis, de geboorte en de baby-jaren

In de archieven van TKDP vinden wij een verslag van vergadering van 23.11.1975 waarin de mogelijkheden om tennis te spelen in De Pinte werden onderzocht : de gemeente aanspreken, bestaande terreinen huren of zelf terreinen aanleggen. Tijdens de volgende vergadering, die op 13.12.1875 moet hebben plaats gevonden, werd beslist aan het College van Burgemeester en Schepenen te vragen voor de nodige infrastructuur te zorgen. Een schrijven in die zin vertrok in januari 1977 en werd ondertekend door mevr. B. Rottiers, M. & mevr. Y. Vanderstraeten, M. J. Van Wassenhove, M. M. Van Haute, M. O. Baeyens, M. M. Van Peteghem, M. D. De Clercq, M. & mevr. W. Bijn, M. & mevr. D. Vandenbossche, M. M. De Vos, M. H. Van Hoecke en M. E. Blijweert.

De toenmalige burgemeester, Mevr. H. Ceyssens-Van Speybroeck, en haar College gingen achter het project staan en in 1978 werden de eerste twee tarmac-terreinen aangelegd. Ondertussen was er een gemeentelijke vzw gesticht en was er een eerste huishoudelijk reglement opgesteld (30/4/78).Inderdaad, op 4 september 1978 kwamen 15 Pintenaars samen ( de stichters : Willy BIJN, Roland COUNYE, Daniel DE CLERCQ, Eugène DE LISSNIJDER, Albert DE ZITTER (†), Peter LOOTENS (†), Frans NAESSENS, Herbert OVERDENBORGER, Marianne STEENHAULT, Gilbert STRUMANE, Denis VANDENBOSSCHE, Lieven VANDERSTRAETEN (†), Yvan VANDERSTRAETEN, Jozef VANDER LOOVEN, Willy VERHEYE) om een vereniging zonder winstoogmerk op te richten en statuten te maken (die in het Belgisch Staatsblad van 1 maart 1979 verschenen).Willy BIJN was de eerste voorzitter, Yvan VANDERSTRAETEN de eerste secretaris en Willy VERHEYE bewaarder van de schaarse penningen.De grote belangstelling voor het tennisgebeuren noodzaakte al vlug bijkomende infrastructuur en reeds op 15 september 1978 vertrok er een brief naar het College om twee bijkomende terreinen en … verlichting te vragen.

De terreinen kwamen er ook en op 8 juni 1980 konden de 4 terreinen plechtig worden ingehuldigd door burgemeester H. Ceyssens-Van Speybroeck.Wij onthouden vooral het enthousiasme van de initiatiefnemers en uit de teksten van de brieven naar de gemeente blijkt duidelijk dat er aan onze toenmalige gemeentemoeder en -vaderen niet veel keuze gelaten werd : er zou in De Pinte tegen de meest democratische prijs getennist worden en dit in de beste omstandigheden.In 1980 werd aan het College toelating gevraagd om een tennismuur te mogen oprichten en werd nog eens naar de mogelijkheden omtrent terreinverlichting geïnformeerd. Ondertussen stonden immers reeds 620 Pintenaren ingeschreven in het ledenregister.

1981 – 1988 – de kleuterjaren

Op 17 februari 1981 verleende het Schepencollege toelating om een “verplaatsbare tennisoefenwand” op te richten, of althans een reglementaire bouwaanvraag voor deze werken in te dienen.
In het financieel verslag van 1981 vinden wij dan ook een uitgave van om en bij de 210.000BEF (ongeveer 5.190 EUR) voor de tennismuur en TKDP spendeerde ook 120.000BEF (ongeveer 2.975 EUR) voor de verlichting van terreinen 1 & 2.Ondertussen werden uiteraard clubkampioenschappen gespeeld en de eerste initiatieven om bijkomende inkomsten te genereren bovenop de lidgelden werden genomen : een feestcomité zag het levenslicht en kreeg de opdracht barbecues te organiseren, veldkantine uit te baten, enz. Die veldkantine staat er nog altijd : de garageboxen rechtover de tennisvelden ter beschikking gesteld door Dorothée en André van het Textielhuis. Op het gevaar af mensen te vergeten -en die moeten ons dan maar verontschuldigen, ’t geheugen is ook niet meer wat het geweest is- maar wij herinneren ons als medewerkers Lut & Chris Cleyman, Arlette & Marcel De Moor, Irène & Marc Piens, Trees & Rudy De Puydt, Diane & Lucien Matthijs en Nicole & Daniel Tiré.

1982 zag de aanleg van twee bijkomende tennisterreinen in De Pinte en een terrein in Zevergem waarvan de uitbating eveneens aan TKDP werd toevertrouwd; bovendien werd verlichting geïnstalleerd op de terreinen 3 & 4. Achteraf zou wel blijken dat de exploitatie van het terrein in Zevergem voor TKDP problematisch zou worden en er werd dan ook -nog niet zo lang geleden- naar een andere formule gezocht. Toen, in 1984, Willy VERHEYE secretaris werd in vervanging van de ontslagnemende Yvan VANDERSTRAETEN, ging Daniel TIRÉ zijn functie van coördinator van het feestcomité combineren met die van penningmeester van de club. Nog in 1984 werd de beplanting rond de terreinen aangebracht en hadden wij zowaar een internationale ontmoeting met de tennisclub uit onze Franse zustergemeente WINGLES. Belangrijker wellicht is dat in dat jaar het eerste initiatief werd genomen in de richting van het bouwen van een clubhuis, eigenlijk was het een “gebouw met sanitaire voorzieningen en vergaderruimte”. Principiële goedkeuring vanwege de Gemeenteraad kwam er op 24.9.1984, maar voor de bouw moesten wij wachten tot einde 1988. Op 7 maart 1985 liet de Vlaamse Tennisvereniging ons weten dat onze vraag om tot de VTV toe te treden voorlopig werd aanvaard. Het stamnummer 8055 werd ons toegekend en een en ander zou definitief worden op de algemene vergadering van 1986. Fietsenrekken en labyrint werden reeds in 1985 opgetrokken uit materiaal dat de tand des tijds bijzonder goed heeft doorstaan. Willy VERHEYE moest dan afhaken als secretaris wegens te drukke beroepsbezigheden en Willy BIJN cumuleerde een tijdje het voorzitterschap met het secretariaat tot in 1988 Albert VAN DER STEENEN in de voorzittersstoel kwam zitten. Zoals reeds gezegd zagen wij aan het einde van deze periode de eerste funderingen en stenen van het clubhuis en voelden wij stilaan het einde van de veldkantine naderen.

1989 – 1994 – de tienerjaren

Het sanitair blok met vergaderruimte wordt in dienst genomen …In de loop van het jaar 1989 werd het clubhuis in dienst genomen. Kersverse voorzitter Marc VAN HAUTE, al dicht bij de bouw betrokken, werkte eveneens de eerste beurtrol voor het uitbaten van het clubhuis uit, een systeem dat tot op heden kon behouden worden. Die vele vrijwilligers, die lange uren achter de toog vertoeven, werden elk jaar vergast op een feestje waar immer veel sfeer en leute was en optredens van belangrijke lokale gezelschappen voor het nodige vertier zorgden. Ballon avant la lettre … Nu we een clubhuis hadden, zochten we naar middelen om ook ’s winters activiteiten dichtbij huis te hebben en, geloof het of niet, maar op 6 augustus 1989 vertrok naar twee firma’s een schrijven met volgende tekst :
“De tennisklub De Pinte overweegt 1 of meerdere terreinen te overdekken tijdens de winterperiode 89-90 met een tijdelijke constructie (opblaasbare ballon of dg.) Graag hadden wij van u vernomen of u geïnteresseerd bent in een dgl plaatsing. Gelieve ons desgevallend de nodige gegevens te laten geworden zoals aard van de overdekking, prijzen, uitvoeringsmodaliteiten …”Vooral de tennissers van in den beginne kregen meer en meer “knokenlast” en de roep naar kunstgras bovenop die harde tarmac klonk steeds luider … en in 1991 werden de terreinen 1, 2 & 5 van een mooie groene mat voorzien en in 1992 kwamen de andere 3 terreinen aan bod, zodat de gewrichten het een pak minder lastig kregen. In 1992 kreeg de club ook zijn eerste vrouwelijke bestuurder, Marleen CORNELIS, die al onmiddellijk op de ondervoorzittersstoel ging plaatsnemen.

1995 – 1999 – Helemaal volwassen

In 1994 deden André DE LAPORTE als voorzitter en Eddy DHONDT als ondervoorzitter hun intrede in de Raad van Bestuur. Of het daarmee nu iets te maken heeft of niet : in datzelfde jaar 1994 werd verlichting geïnstalleerd voor terreinen 5 & 6. Nog belangrijker wellicht is dat nog meer aandacht werd besteed aan de jeugdwerking en er in 1994 een “jeugdcel” werd opgericht.André CARDON zette in 1995 zijn stoere schouders onder de eerste sneukelfietstocht in De Pinte en het werd een daverend succes beloond met prachtig weer en heel veel deelnemers. Een boerderij in Astene voor het ontbijt met vader Dierick als accordeonist , het Museum in Deinze voor een maatje en een jenever en mime-optreden, in de schaduw van het kasteel van Ooidonk voor een Kasteelbier met jazz en de kalmte van het Borluutkasteel in Sint Denijs waar op de tonen van een doedelzak alweer kriek kon gedronken worden. Iedereen raakte veilig en wel thuis en kon nog lang napraten over deze memorabele dag. Hieraan kunnen we nog toevoegen dat de sneukelfietstocht daarna werd overgenomen door de actie “Kom op tegen Kanker” en dat deze organisatie nog steeds elk jaar veel volk trekt op de eerste zondag van augustus.Eerste TKDP-OPEN. In 1995 dachten wij ook “wat ze op Wimbledon en Roland Garos kunnen, kunnen wij ook” en TKDP richtte voor de eerste maal een open VTV-tornooi in en wij vonden (in een krantenknipsel) zowaar de eerste winnaars nog terug : Harry Steegmans bij Heren II, Norman Snoeck bij Heren III, Frank Versaevel bij Heren IV, Caroline Maes bij Dames II, Nathalie Snoeck bij Dames III, Caroline Vermassen bij Dames IV, Johan Engels bij Junior-veteranen en Roland Counye bij Veteranen II.

Er was zoveel gespeeld op het kunstgras dat de terreinen 1, 2 & 5 in 1996 aan herstelling toe waren; er werd -nogal ongelukkig zou achteraf blijken- geopteerd om stukken terrein (rond de base-lijn) te vervangen.In 1997 ontstond de idee om de manier van terreinreservering te moderniseren. Het vertrouwde bord met de gekleurde zegeltjes, die de ouderen onder ons deden terugdenken aan de rantsoenzegeltjes uit de oorlog, zou verdwijnen en we zouden de elektronische toer opgaan met badges en computerreservatie. Het nieuwe systeem was in 1999 operationeel.In 1998 vierde TKDP zijn 20ste verjaardag met vooral veel, heel veel reizen : uitstap naar Brugge, Roland Garros en vooral de memorabele trip naar de Champagnestreek. Ik denk dat ze daar in Cumières en Mesnil-le-Blanc nog altijd aan het herstellen zijn.
Hetzelfde jaar zag ook de geboorte van het open tornooi voor de jeugd. Ondertussen was het lang duidelijk geworden dat ons sanitair blok met vergaderruimte veel te weinig plaats bood om te vergaderen en uitbreidingsplannen voor het clubhuis kregen steeds duidelijker vorm en in 1999 was het zo ver : het vernieuwde en uitgebreide clubhuis kon plechtig in dienst genomen worden.

2000 – 2003

In 2000 werd het kunstgras op terreinen 3, 4 & 6 vernieuwd en kregen we naast het eenvormig groen nu ook rode velden en groene uitloopstroken. In een moeite door werd een zevende terrein -weliswaar niet geschikt voor dubbelspel- aangelegd. De omheining was ook dringend aan herstelling toe en ook dit belangrijk werk kreeg in 2000 zijn beslag. Ook gingen we weer reizen om te leren : een bijzonder interessante uitstap naar Brussel met als orgelpunt een bezoek aan de geuze-brouwerij Lindemans en een trip naar de Ahrvallei om het Duits een beetje bij te schaven. De wijn was wel niet van de kwaliteit, die wij in de Champagne ontmoetten, maar het bezoek aan het casino van Bad Neuenahr en vooral het koud buffet dat de hoteldirectie ten afscheid had neergezet blijft wel in onze herinnering voortleven. Het jaar daarop was de lokroep van Frankrijk weer te groot en wij gingen de prachtige kanten van Rijsel ontdekken; in datzelfde 2001 werd de verlichting uitgebreid naar alle zeven terreinen.
Een nogal zwaar besproken kleine aanpassing van het vernieuwde clubhuis kwam er na de steeds luider wordende roep van de tafelverantwoordelijken voor de open tornooien. Een tornooisecretariaat drong zich inderdaad op en het bestuur -al ware het maar om van het gezeur af te zijn- stemde toe in het “bewoonbaar maken” van het overdekt terrasje. Ondertussen is deze kleine ruimte al vaak van onschatbare waarde gebleken. In 2002 nam Eddy DHONDT ontslag en Guy GASPARD volgde hem op als ondervoorzitter in de Raad van Bestuur. Het kunstgras op de terreinen 1, 2 & 5 werd vervangen in 2002, zodat wij “gans in het nieuw” konden uitkijken naar de evenementen van 2003, het jaar van het 25-jarig bestaan van Tennisclub De Pinte. Tal van initiatieven werden geboren met het oog de viering van dit belangrijk jaar.
Een heus jubileumboek is er een van. Verder was er in 2003 heel wat te doen naast de klassieke sportieve organisaties. “Dagje gezond”, een fietstocht door de Scheldevallei in het kader van de gezondheid op 1 juni, leuke sportdagen op 16 en 17 augustus waar competitie en amusement in perfecte harmonie samengingen.
Op 12 oktober 2003 kwam dan het grandioze slotevenement in het OCP met een memorabel optreden van Dirk Denoyelle, die ons van een groot stuk van zijn gloednieuwe show liet genieten en een gewoonweg fantastische receptie waaraan maar geen einde scheen te komen tot de laatste van de ontelbare flessen witte wijn bij de glascontainer kon worden afgeleverd.
Op 24 november kwam dan nog een fel gesmaakt nagerecht in samenwerking met de beleggingsclub “De Vrienden van TKDP 2000”, waar een talrijk gezelschap door eminente sprekers alles te horen kreeg over beleggingen.De belangrijke groep verdienstelijke leden mocht “op reis” naar Doornik, waar we in vijf groepen door een prachtige stad werden gegidst. Na een memorabele tocht met de autocar van Doornik naar Etikhove landden wij in het restaurant Ladeuze voor een gezellige en lekkere afsluiter. Na 2003 kwam 2004 -hoe kan dat nu?- maar daarover schrijven wij bij een volgende updating.

2004

Twee belangrijke items liepen bij TKDP als een rode draad door het jaar 2004 :
· de overdekking van terreinen 3 & 4
· de oprichting van een tennisschool.Het gemeentebestuur zette het sein op groen voor de overdekking van terreinen 3 & 4 met een ballonstructuur. Een gevecht met de tijd leverde het wonder : tegen 1 oktober 2004 stond de ballon te blinken in de najaarszon en konden de talrijke gegadigden aan de slag voor wintertennis op onze eigen velden. Op 6 november werd het officiële glas geheven op het welslagen van het project … en het mag gezegd “het is iets om fier op te zijn!”. De tennisschool verscheen ook geregeld op de agenda van diverse vergaderingen. Erg veel schot leek er aanvankelijk niet in te zitten, maar naar het einde van het jaar toe kwam er uiteindelijk een ontwerp-overeenkomst, die aan de verschillende bestuursorganen kon worden voorgelegd. De knoop of TKDP nu wel of niet alle activiteiten in verband met tennisopleiding zal uitbesteden aan de tennisschool wordt hoogstwaarschijnlijk in januari 2005 door de Raad van Bestuur doorgehakt. Verder waren er in 2004 uiteraard de klassieke organisaties van deelname aan interclub, clubtornooien, jeugdhappenings, open tornooien (voor TKDP-OPEN was het trouwens de 10de editie), petanquenamiddag. Verder konden we prat gaan op een mooie terras-inrichting kant terrein 1 en werd, in akkoord met de gemeente, de petanque-infrastructuur uitgebreid. Tenslotte was ook het ledenaantal (diep in de 800) een merkwaardig gegeven en werd de jaarlijkse uitstap van de verdienstelijke leden (naar Antwerpen) opnieuw een groot succes.

2005

In 2005 flirtte ons ledenaantal terug met de 800 en werd als nieuwigheid, na de vier klassieke dagen bij aanvang van het seizoen, een vast inschrijvingsmoment -elke zaterdag van 11 tot 12 uur in het clubhuis- ingevoerd. De werking van de Tennisschool ging officieel op 1 april van start; een paar moeilijke momenten niet te na gesproken, verliep alles behoorlijk en een eerste evaluatie gaf dan ook een algemeen positief beeld. Er blijven evenwel belangrijke details op punt te stellen. Op het einde van een eerste seizoen “ballon” kon een break-even worden genoteerd en dat was uiteraard meer dan bemoedigend. Een plotse en bijzonder intense sneeuwval bezorgde ons bij het begin van het tweede seizoen koude rillingen … die gingen voor een aantal vrijwilligers vlug over als met veel sneeuwruimwerk in het zweet huns aanschijns de ballon traag maar zeker recht kroop en een zucht van verlichting de narigheid kon wegblazen.Door de jeugdwerking werd een laddercompetitie opgestart, het Campina open jeugdtornooi kreeg niet minder dan 144 deelnemers en als kers op de taart werd TKDP laureaat als jeugdvriendelijke club. Het Ernst & Young open tornooi noteerde 284 inschrijvingen. Dit grote aantal zorgde, mede door de weersomstandigheden, voor enkele problemen inzake tijdige afwerking van het tornooi en deed ons besluiten het voortaan bij enkelspelen te houden.

De jaarlijkse uitstap van de verdienstelijke leden bracht ons naar Lier, waar het niet alleen prachtig was, maar ook bijtend koud zodat iedereen tevreden was zich ’s avonds in de warmte van De Bonte Koe te kunnen koesteren. Tijdens de busreis werd ook een “enquête” gehouden bij de deelnemers en één van de tastbare resultaten was een totaal nieuwe look van het clubhuis waarvoor Luc Dekimpe belangeloos zorgde. Het verbluffende resultaat was op de Nieuwjaarsreceptie te bewonderen … maar nu schrijven wij reeds 2006.

2006

2006 begon dus met een mooi herschilderd clubhuis en ook de reclamepanelen werden vervangen. Er werd nogal wat discussie gewijd aan een overdekte ruimte als beschutting tegen de regen op het stukje grond naast terrein 5. Hiervoor kwam een prijsopgave, werd een bouwvergunning aangevraagd, maar uiteindelijk werd het project niet gerealiseerd en ging de aandacht meer naar de inrichting van het terras. Het laddertornooi van de jeugd kende zijn tweede uitgave, weliswaar met minder succes en een “oude” organisatie werd in een enigszins gewijzigde vorm vanonder het stof gehaald : de avond van de dubbels.TKDP pikte, in samenwerking met de tennisschool, in op een VTV-initiatief : Kidstennis en ging wandelen in de omgeving van Mullem. De open tornooien werden opnieuw ingericht in de loop van de maand augustus. Het Ernst & Young-criterium (190 deelnemers) ging voor de eerste keer zonder dubbels, wat de stress aan de tafel enigszins verminderde. Op 5 oktober zag de nieuwe VZW Tennisschool De Pinte het levenslicht en de samenwerking met Tennis & C° werd opgezegd en vervangen door een nieuwe overeenkomst TKDP/TSDP. De verdienstelijkste van de 795 leden gingen wandelen in Gent, maakten een memorabel boottochtje, waarna het hele gezelschap eindigde aan de tafels van De Bonte Koe. Een heel belangrijk evenement voor de Tennisclub was het eerste “mini-congres” dat op 26 november de structuren van TKDP zeer grondig wijzigde; de vele werkgroepen werden teruggebracht tot vijf : WG1 – Clubhuis (coördinator Eddy Dhondt), WG2 – Administratie (coördinator Steven Van Durme), WG3 – Interclub en onderhoud (coördinator Willy Bijn), WG4 – Tornooien en opleiding (coördinator Daniel Tiré, WG5 – Organisaties (coördinator Anneke Coppens). 

2007

Met de gewone algemene vergadering verliet Guy Gaspard, na veel jaren intense en trouwe dienst, de Raad van Bestuur en het Dagelijks Bestuur. Hij werd in de functie van ondervoorzitter vervagen door Steven Van Durme. Ook André Cardon ging het wat rustiger zoeken en verliet het Dagelijks Bestuur. Eddy Dhondt en, iets later, ook Eric Vandendriessche kwamen dan weer het Dagelijks Bestuur versterken. Brouwer Alken-Maes werd ingeruild tegen Inbev zodat voortaan Jupiler en Leffe uit de kranen lopen. Voor de wandeling bleven we dit jaar dichter bij huis en trokken de Nazarethse bossen (en modder) in om via lekkere versnaperingen onderweg een groot stuk van De Pinte aan te doen en met en goeie jenever achter de kiezen in het clubhuis te eindigen. Ondertussen werd gezorgd voor een splinternieuwe outfit voor de interclubspelers, die nu duidelijk overal te herkennen waren met hun serve tot www-uitrusting. Het oude vertrouwde reserveringssysteem dat zoveel uitstekende diensten had bewezen werd ingeruild voor het VTV-reserveringssysteem, zodat de leden voortaan van thuis uit hun tennisuur konden vastleggen. Wat de verminderde belangstelling vorig jaar reeds had doen vrezen kwam uit in 2007 : het laddertornooi moest wegens te weinig belangstelling afgevoerd worden. De open tornooien in augustus kenden slechts een relatief succes : VW-Tour had te weinig deelnemers (49) en er werden een aantal aangekondigde reeksen niet ingericht; er waren wel twee TKDP-winnaars (Amber Hillaert bij M12 en Wibo Van Pouck bij J9). Bij de “groten” noteerden wij 195 deelnemers en een aantal zeer goede resultaten voor TKDP-ers : Wouter Verstockt won bij H3, Carlos Langeraert diende niet veel inspanningen te leveren om te winnen bij H35/2 en in een volledig Pintse finale bij D30/1 haalde Hilde Dierckx het van Trui De Waele. Sportief was 2007 trouwens helemaal geen slecht jaar : Tom Meulemans en Simon Van Dyck werden Vlaams interclubkampioen J9, Wouter Verstockt en Jo Schiettecatte werden criteriumwinnaar in respectievelijk H3 en H2. Op de kampioenenviering van de Pintse sportdienst werden deze laureaten ook in de bloemetjes gezet. De clubtornooien werden nieuw gereglementeerd en konden uitmonden in een dag waarop de finales van alle reeksen werden georganiseerd, gevolgd door de prijsuitreiking. Niet overdreven veel deelnemers waren er op een erg gesmaakte en plezierige kippenkaarting en ook de petanque-namiddag had relatief veel succes. Het werd ook alsmaar moeilijker om kantiniers te vinden en het Dagelijks Bestuur besliste, op voordracht van de werkgroep Clubhuis, een systeem van vrijwilligersvergoeding in te voeren vanaf het seizoen 2008-2009. Het tweede “mini-congres” kwam eraan op 9 december en werd een evaluatie van de vorig jaar op poten gezette structuur op basis van een swot-analyse. Op bestuursvlak haakten Eddy Dhondt, Marc Vancaeneghem en Dirk Van Wassenhove af uit het Dagelijks bestuur en ging Eric Vandendriessche aan de slag als coördinator van WG1 – Clubhuis. Het ledenaantal klokte af op 749 per 31 december.

​

© Daniel Tiré (1/2008)